Het gaat hier om een industrieel pand dat een laatste gebruik kende als sanitair bedrijf met kantoorfunctie, ateliers, stockage en show-room.

De bouwheer, vzw Tonuso kocht dit pand aan teneinde hier opvang te kunnen verzorgen voor jongens binnen de bijzondere jeugdzorg.

Het pand maakt deel uit van een dens bouwblok met een zeer gemengd karakter, zowel wat betreft vorm als wat betreft functie. Industrie, ambachten en wonen bestaan er naast elkaar en door het dicht bouwen van de binnengebieden ontstond een onoverzichtelijk, donker en weinig kwaliteitsvol stedenbouwkundig geheel.

De overheid heeft zichzelf als doel gesteld de binnengebieden zoveel mogelijk onbebouwd te laten of te krijgen, wat een correcte houding kan zijn. Een andere realiteit is natuurlijk de gebouwde werkelijkheid waarvan iedere vierkante meter wordt betaald.

Door het strategisch slopen van bepaalde gebouwdelen en deze gedeeltelijk te vervangen door nieuwe werd een kader gecreëerd waarbinnen het idee van het binnengebied als rustruimte werd verenigd met de nood aan oppervlakte bij de bouwheer.

Voor de Colorawinkel in Grimbergen werd een appartementsgebouw aan de straatzijde gesloopt, waarna de oervorm van de loods die reeds lang op deze plaats stond vrij kwam te staan.
Door de structuur opnieuw tot vorm te verheffen en het geheel van een glazen voorzetgevel te voorzien was de klus geklaard. Een ode aan de schoonheid van “de loods”.
Het gebouw werd sober afgewerkt en de technieken werden sculptuur.

Een vroegere dokterswoning, ad hoc omgebouwd tot appartement en studentenkoten werd volledig opengewerkt en verbouwd tot eengezinswoning.

Het gelijkvloers is opengetrokken naar de tuin, en georganiseerd rond de centrale trap.

Overal in de woning is er een link met de tuin, zicht op de Abdij van ’t Park of het groen van de aangrenzende Philipssite.

De hoge plafonds van het gelijkvloers en een vide boven de eetkamer zorgen voor een open en ruimtelijk gevoel.

Verticale uitsnijdingen in de gevel (crepi op isolatie), laten het daglicht royaal binnen in de woning en vormen een kader voor de idyllische vergezichten op de Abdij en haar domein.

Voor deze verbouwing was het de wens van de bouwheer een “villa in de rij” te creëren. Als architect vonden wij dat er een eenheid moest worden gecreëerd tussen het oude en het nieuwe deel, dat beiden werden vervlochten.
Om licht op verschillende bouwdieptes het bouwvolume te laten penetreren werden de verschillende ruimtes rond de centrale lichtkoker geschrankt.
De nieuwe volumes werden bekleed met zwarte baksteen en witte buitenpleister, waar respectievelijk absorptie en reflectie van licht werden gewenst.

Van deze sierlijke Waals Brabantse hoeve worden schuur en hoofdvolume gerestaureerd.
Beide volumes staan in een hoek van 90° rond de vroegere binnenplaats en rozentuin.Het volume dat als scharnier tussen beide staat heeft in het verleden enkele misplaatste ingrepen ondergaan en wordt grondig verbouwd.
Het wordt opengetrokken aan de drie gevels om de woning te verbinden met binnenplaats, terras en tuin. Aan de binnenkoer vormt een glazen wand de link tussen woning en schuur.
Aan de achterzijde markeert een groot kader met ramen over drie bouwlagen de overgang tussen de statische gevel van het oorspronkelijke huis en het te verbouwen volume.

Grimbergen werd ooit aan de achterzijde uitgebreid met een keuken en een berging/toilet. Deze werden vakkundig tussen tuin en leefruimten geplaatst.

De eerste beslissing was dit bouwsel te slopen en het geheel te herschikken.

In tweede instantie werd beslist hoe het nieuw aangebouwde deel er moest gaan uitzien. Om de hernieuwde relatie met de tuin in de verf te zetten werd gekozen voor een maximaal beglaasd volume voor de leefruimte. De keukenberging en de dakranden werden afgewerkt met een zinken bekleding.

In de zoveelste weinig creatief georganiseerde verkaveling probeert deze woning te ontsnappen aan een aantal stereotiepen. Zo wordt er vertoefd op de eerste verdieping en bevinden slaapkamers en badkamers zich op het gelijkvloers.

De eerste verdieping is ontdaan van alle balast, waardoor een volledig open ruimte met mezzanine ontstond onder de typerende dakvorm. Ondanks het geringe aantal m² lijkt de woonruimte grenzeloos.

Het gaat om een vrijstaande woning in Grimbergen, waar werd gekozen voor een eenvoudig plan, een eenvoudig volume en zachte materialen.
De bruine baksteen sokkel draagt een volume bekleed met cederhout.
De ramen bestaan uit Padoek, een hardere houtsoort dan ceder, die op gelijkaardige wijze vergrijst.

Het gaat om een vrijstaande woning in Grimbergen, waar werd gekozen voor een eenvoudig plan, een eenvoudig volume en zachte materialen.
De bruine baksteen sokkel draagt een volume bekleed met cederhout.
De ramen bestaan uit Padoek, een hardere houtsoort dan ceder, die op gelijkaardige wijze vergrijst.